มวยไทย (inไทย: มวยไทย) หรือเรียกอีกอย่างว่ามวยไทย มวยไทย หรือมวยไทย เป็นศิลปะการป้องกันตัวและกีฬาต่อสู้ในการติดต่ออย่างเต็มที่ซึ่งมีต้นกำเนิดในแม่ไม้มวยไทย(มวยโบราณ) เทคนิคมวยไทยโบราณ ใช้เครื่องเคาะจังหวะและเทคนิคต่างๆ มากมายกอด.

วิชาที่เรียกว่า "ศาสตร์แห่งอาวุธทั้งแปด" หรือ "ศาสตร์แห่งแขนทั้งแปด" เพราะจะช่วยให้ผู้เข้าแข่งขันสองคนที่ท้าทายกันสามารถใช้หมัด เตะ ศอกและเข่ารวมกันได้แปดส่วน ใช้เป็นจุดติดต่อกับทั้งสองของมวยหรือสี่ของคิกบ็อกซิ่งด้วยการเตรียมการด้านกีฬาและจิตใจที่เข้มข้นซึ่งสร้างความแตกต่างในการปะทะกันอย่างเต็มที่

มวยไทยดั้งเดิมได้รับความนิยมในศตวรรษที่ 16 ที่บ้าน แต่แพร่กระจายไปทั่วโลกในศตวรรษที่ 20 หลังจากมีการเปลี่ยนแปลงกฎระเบียบบางประการและเมื่อนักมวยไทยหลายคนประสบความสำเร็จในการเผชิญหน้ากับตัวแทนของต่างๆศิลปะการต่อสู้.

คำว่า หมวย ซึ่งแปลว่า "ชก" "ชกมวย" หรือแม้แต่ "มวยปล้ำ" ก็มาจากคำว่าสันสกฤตMavya ซึ่งหมายถึง "การรวมเข้าด้วยกัน"; คำว่า ไทย แทนคำคุณศัพท์ที่มีต้นกำเนิดจากชาติ ซึ่งความหมายเดิมคือ "[คน] อิสระ" (คล้ายกับความหมายของชื่อฟรังก์). คำว่ามวยไทยจึงสามารถแปลได้ว่า "มวยไทย/ชก/ชก/ชก" หรือ "ไทยไฟต์" ในภาษาอังกฤษชื่อนี้มักจะแปลว่า "มวยไทย" บางครั้งสิ่งนี้สร้างความสับสนเพราะคิดว่ามวยไทยและมวยไทยมีความแตกต่างกัน โดยส่วนหลังเป็นกฎข้อบังคับของตะวันตก ในความเป็นจริงทั้งสองคำมีความหมายเหมือนกันและบ่งบอกถึงวินัยเดียวกัน

นักมวยไทยเรียกว่า นักหมวย นักปฏิบัติชาวตะวันตกบางครั้งเรียกว่า นักหมวยฝรั่งซึ่งหมายถึง "นักมวยต่างชาติ"

ประวัติและการแพร่กระจายของมวยไทย

มวยไทยมีต้นกำเนิดในอาณาจักรสยามโบราณ (ปัจจุบันประเทศไทย) และเช่นเดียวกับศิลปะการต่อสู้อื่น ๆ ต้นกำเนิดของมันได้สูญหายไปในอดีตที่ห่างไกลและลึกลับที่สุดซึ่งประกอบด้วยสงครามและการจู่โจม การบุกรุกที่ฉันพม่าสิ้นสุดอาณาจักรอยุธยา, รื้อเมืองหลวงชื่อเดียวกันทำให้เกิดการทำลายเอกสารสำคัญทางประวัติศาสตร์และวัฒนธรรมส่วนใหญ่ ข่าวเกี่ยวกับสยามโบราณมีพื้นฐานมาจากงานเขียนไม่กี่เล่มที่รอดพ้นจากความพินาศและพงศาวดารของอาณาจักรใกล้เคียง จึงไม่ถือว่าเชื่อถือได้อย่างเต็มที่ เกี่ยวกับประวัติศาสตร์ความขัดแย้งของประชาชนไทยและการกำเนิดของมวยไทยอย่างลึกลับมีสองทฤษฎี: คนแรกอ้างว่าชาวอ่าวลายถูกบังคับให้ต้องปกป้องตัวเองจากการโจมตีอย่างต่อเนื่องของโจรปล้นสะดมและประชาชนในดินแดนที่พวกเขาข้ามไปในช่วงระยะเวลาอพยพ (ชาวทิเบต,ภาษาจีน,เขมร, พม่าและอื่น ๆ ); ประการที่สองระบุว่าชาวอ่าวไหลอยู่ในดินแดนเหล่านั้นแล้วและต้องปกป้องตนเองจากการรุกรานของเพื่อนบ้าน

เมื่อพิจารณาทฤษฎีแรกแล้ว ว่ากันว่าทุกสิ่งทุกอย่างมีต้นกำเนิดมาจากศตวรรษที่ 1จากเผ่าอ่าวไหลซึ่งประมาณปี200 ปีก่อนคริสตกาลอพยพมาจากทางเหนือของอินเดียสู่หุบเขาแห่งแม่น้ำโขงเพื่อบรรลุถึงสิ่งที่จะกลายเป็นอาณาจักรสยามโดยผ่านทิเบตทิศตะวันออก ทางใต้ของหุบเขาอันอุดมสมบูรณ์ในปัจจุบันยูนนานทางตะวันตกเฉียงใต้ของจีน จากที่ซึ่งพวกเขาเคลื่อนตัวไปทุกทิศทุกทางจนถึงพรมแดนของจักรวรรดิแล้วชี้ไปทางใต้อีกครั้ง ณ จุดนี้ชาวอ่าวไหลแบ่งออกเป็นสามกลุ่ม:

• NSชานซึ่งตั้งถิ่นฐานอยู่ทางตะวันออกเฉียงเหนือของวันนี้พม่า
• อาหม ที่มุ่งหน้าไปทางทิศตะวันออกสู่เวียดนาม
• อ่าวไหลผู้รักษาชื่อและมุ่งหน้าไปยังดินแดนที่จะกลายเป็นบ้านเกิดของพวกเขาคือ "อาณาจักรสยาม"

เพื่อวัตถุประสงค์ในการป้องกันอ่าวไหลได้สร้างรูปแบบการต่อสู้ที่เกี่ยวข้องกับการใช้อาวุธและการต่อสู้แบบประชิดตัวเรียกว่ากระบี่กระบอง. รอบ ๆ1700รูปแบบการต่อสู้ที่แตกต่างกันสองแบบแยกออกและกลายเป็น;

• กระบี่กระบองรูปแบบที่เกี่ยวข้องกับการใช้อาวุธ (จอบ,เปิดตัว,หอกกริชติด).
• มวยไทยรูปแบบการต่อสู้แบบประชิดตัวที่เกี่ยวข้องกับการใช้แขน (ข้อศอก ปลายแขน) มือ (นิ้วและข้อนิ้ว) ขา (หน้าแข้งและเข่า) ศีรษะและเท้า (ฝ่าเท้า หลัง และส้นเท้า) .

ประวัติความเป็นมาแต่โบราณนี้ศิลปะการต่อสู้มันควบคู่ไปกับประวัติศาสตร์ของชาติ และด้วยเหตุนี้ มวยไทยจึงได้รับการเปลี่ยนแปลงอย่างมากในช่วงหลายปีที่ผ่านมา จนกระทั่งมาถึงรูปแบบปัจจุบัน ตามเส้นทางประวัติศาสตร์นี้ จะเห็นได้ว่ามวยไทยมีต้นกำเนิดในวัดจีนเช่นเดียวกับศิลปะการต่อสู้ทั้งหมดเช่นกันเส้าหลินและร่องรอยแรกสามารถวางไว้ในยุคประวัติศาสตร์ที่นำหน้าอาณาจักรสุโขทัย(200 ปีก่อนคริสตกาล-1238) และคุณลักษณะของพระภิกษุอินเดียที่ถูกส่งไปยังภูมิภาคที่เรียกว่าทวารวดี(ซึ่งขยายไปถึงพม่าตอนล่างในปัจจุบันภาคกลางของประเทศไทยและกัมพูชาตะวันออก).

ในเวลาเดียวกันการอพยพของชาวอ่าวไหลเริ่มต้นด้วยการเผชิญหน้าอย่างไม่หยุดยั้งกับประชากรในท้องถิ่นซึ่งมีการบูรณาการและการแลกเปลี่ยนทางวัฒนธรรมและการแพร่กระจายของมวยไทยเริ่มขึ้น หลังจากช่วงเวลานี้มีมันคือสุโขทัย(1238 -1377) เมืองนี้จึงกลายเป็นเมืองหลวงของชาวสยามและยังถือว่ามีความสำคัญทางศาสนาเป็นอย่างมาก มวยไทยในช่วงนี้เป็นที่รู้จักในชื่อใหม่ศรีศก ซึ่งกลายเป็นสิ่งจำเป็นสำหรับทหารในยามสงคราม ในขณะที่ถูกใช้เป็นระบบป้องกันและฝึกฝนเพื่อรักษารูปร่างให้คงอยู่ตลอดไปในยามสงบ นอกจากนี้ในปีเหล่านี้กษัตริย์รามคำแหงเขียนตำรับ - พิเชย - สงคราม,หนังสือเรียนรู้ศิลปะการทำสงคราม

ภายหลังไหมศรีศกใช้ชื่อพหุยุทธใน'มันคืออยุธยา(1377 -1767). เมืองหลวงของอาณาจักรกลายเป็นเมืองของอยุธยาและพหุยุทธกลายเป็นพื้นฐานในการทำสงครามกับประชาชนในอาณาจักรใกล้เคียงนับไม่ถ้วน กลายเป็นองค์ประกอบพื้นฐานในการยกระดับฐานะทางสังคมของตนตามที่ปฏิบัติไม่เฉพาะในหมู่บ้านเท่านั้น แต่ยังและเหนือสิ่งอื่นใด ที่ราชสำนัก. กษัตริย์องค์เดียวกันที่หลงใหลและหลงใหลในความงามของพหุยุทธ ได้ฝึกฝนและขนานนามว่า "ศิลปะของกษัตริย์" ตำนานที่สุดของผู้ปกครองเหล่านี้คือนเรศวร(1590-1605ในสมัยที่ชาวสยามได้รับฉายาว่า “คนแปดแขน”) eสรรเพ็ธที่ 8ภายหลังเรียกว่า พระพุทธเจ้าสัว (inภาษาอิตาลีเสือโคร่ง) เพื่อความดุเดือดในการต่อสู้ (1703-1709). ในช่วงเวลาพิเศษนี้ เราจะได้เห็นช่วงสำคัญช่วงแรกของการเปลี่ยนแปลงของพหยุตไปสู่กีฬามวยไทยร่วมสมัย

ก่อนหน้านั้นใช้เฉพาะในสงคราม และจากนั้นก็กลายเป็นระบบป้องกันที่มีประสิทธิภาพ จากนั้นจึงย้ายไปยังรูปแบบการกีฬาที่ใช้ชื่อดีหมวยหรือดอยหมวย. ผู้เข้าแข่งขันเผชิญหน้ากันต่อหน้าผู้ชมเนื่องในโอกาสเฉลิมฉลองทางศาสนาหรือวันหยุด และการดวลเกิดขึ้นภายในสนามหรือจัตุรัส แมตช์เหล่านี้ไม่มีการจำกัดเวลา ไม่มีหมวดหมู่น้ำหนัก และผู้เข้าแข่งขันเผชิญหน้ากันโดยไม่มีการป้องกัน การแข่งขันจบลงโดย KO โดยการตายของคู่ต่อสู้หรือการละทิ้งและบ่อยครั้งที่นักมวยปล้ำถูกบังคับให้เผชิญการแข่งขันมากขึ้นในวันเดียวกัน ผู้ปกครองรู้สึกทึ่งกับพหุยุทธจนสร้างหมวดพิเศษขึ้นมาเพื่อพัฒนามวยหลวง ซึ่งเป็นรูปแบบที่เชี่ยวชาญและซับซ้อนของปหยุทธ์ ซึ่งทำหน้าที่ปกป้องราชวงศ์และปกป้องบ้านเกิดเมืองนอน เจ้าหน้าที่ของหมวดนี้ใช้ชื่อธรรมฤตหลวง,กง ตะไน ลั่วกหรือกรอมนาคหมวย.

ต่อมาเมื่อตอนนี้อยู่ในวาระการประชุมคือการใช้กาดเจียก, อุปกรณ์ป้องกันปลายแขนและมือทำจากเชือกป่านไม่ขัดสี ซึ่งนอกจากจะป้องกันตัวนักกีฬาแล้ว ยังช่วยเพิ่มอัตราการชกด้วยกอนฮอย(เพิ่มเชือกป่านบนข้อนิ้วที่ยื่นออกมา) ประสิทธิภาพของการตีเพิ่มขึ้นอีกโดยการทำให้ Kaad Chiek เปียกก่อนการเผชิญหน้า ซึ่งการทำให้แห้งจะทำให้แข็งตัวมากขึ้น ว่ากันว่าเฉพาะในบางสถานการณ์และด้วยความยินยอมของนักสู้เท่านั้น กาด เจียก ถูกแช่ในเรซินหรือในสารเหนียวชนิดอื่น ๆ แล้วโรยด้วยวัสดุที่มีฤทธิ์กัดกร่อนเช่นเศษแก้วหรือหินจึงทำให้ มืออาวุธร้ายแรง ต่อมาได้มีการนำผ้าพันแผลเชือกที่มีปมที่ข้อนิ้วเข้ามาแทนที่ Kaad Chiek แล้วส่งต่อไปยังถุงมือ หลายปีที่ผ่านมา ต้องขอบคุณการปฏิบัติของพหุยุทธ กองทัพสยามจึงเกรงกลัวเพื่อนบ้านเป็นอย่างมาก แต่ก็ไม่ได้หยุดยั้งพม่า ซึ่งในปี พ.ศ. 2310 สามารถพิชิตเมืองอยุธยาได้ ทำให้เกิด "ตำนานนายขนมต้ม"

มวยไทยในสมัยรัตนโกสินทร์

ในสามขั้นตอนทางประวัติศาสตร์ที่ต่อเนื่องกันนั้นของธมบุรี(1767 -1782) ในช่วงที่ 1รัตนโกสินทร์(1782 -พ.ศ. 2411) และสมัยรัตนโกสินทร์ที่ 2 (พ.ศ. 2411 -พ.ศ. 2468) เมืองหลวงของสยามถูกย้ายตามริมฝั่งแม่น้ำเจ้าพระยา. หลังจาก 15 ปีของธนบุรีได้ย้ายมาอยู่ฝั่งตรงข้ามของแม่น้ำในกรุงเทพฯ ปัจจุบัน ในหมู่บ้านเล็กๆ ที่ขยายและเปลี่ยนชื่อเป็นกรุงก่อนกรุงรัตนโกสินทร์และต่อมามีพระราชพิธียาวซึ่งส่วนแรกคือกรุงเทพมหานครยังคงเป็นชื่อทางการของกรุงเทพฯ. ในสมัยรัตนโกสินทร์ ปหยุตใช้ชื่อแม่ไม้มวยไทยหรือไม้มวยไทย และในช่วงเวลานี้ได้มีการถวายบูชา ได้รับการแนะนำในโรงเรียนเป็นเรื่องของการศึกษาและยังคงอยู่ที่นั่นจนกระทั่งพ.ศ. 2464. ในช่วงหลายปีที่ผ่านมานี้ ทุกคนต้องการฝึกมวยไทยแม่ไม้ โดยแต่ละประเทศได้จัดงานเฉลิมฉลองและงานเลี้ยงต่างๆ โดยมีการแสดงมวยไทย เรื่องนี้เกี่ยวข้องกับการเผชิญหน้ากันอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ระหว่างนักสู้จากภูมิภาคต่างๆ ซึ่งแต่ละคนมีสไตล์การต่อสู้ของตัวเอง ตามการบูรณะประวัติศาสตร์ สามกระแสที่สำคัญที่สุดของรูปแบบภูมิภาคที่มีอิทธิพลต่อมวยไทยสมัยใหม่โคราช,ลพบุรีและชายา.

• สไตล์ของโคราชเกี่ยวข้องกับการ์ดที่ต่ำและมั่นคงมากด้วยหมัดและเตะที่ทรงพลังมาก เล่นร่วมกันสองหรือสามครั้ง ใช้ Kaad Chieks ที่ปกคลุมนักกีฬาตลอดความยาวของปลายแขนซึ่งช่วยเพิ่มประสิทธิภาพในการโจมตีในการโจมตีและปรับปรุงการป้องกันอย่างมาก
• ลพบุรีขึ้นอยู่กับความเร็วและความแม่นยำของการยิงสี่ห้านัด ยามซึ่งแตกต่างจากสไตล์โคราชคือสูงมากและมีความเสถียรน้อยกว่าและช่วยให้คล่องตัวมากขึ้น (ลักษณะสำคัญของสไตล์หนุมาน) Kaad Chieks กำมือด้วยการเสริมกำลังที่ข้อนิ้ว (gon hoi) เท่านั้น
• ชายาเป็นรูปแบบที่เกี่ยวข้องกับการกระแทกศอก เข่า ต่อย และเตะโดยเฉพาะ การปะทะกับการเคลื่อนไหวด้านข้างอย่างต่อเนื่อง การถอย และการรุก กาดเจียกคลุมแขนท่อนล่างจนสุดและมีกำลังเสริม (กอนหอย) อยู่ที่มือและสนับมือ

นอกจากสามรูปแบบนี้แล้ว ยังมีแบบที่เรียกว่ามวยพระนากรณ์ ลักษณะนี้เกิดจากการหลอมรวมของสามสมัยก่อนซึ่งเกิดขึ้นในตอนต้นของสมัยรัตนโกสินทร์ การโจมตีอาจรวดเร็วหรือทรงพลังมาก แม้แต่ยามก็สามารถเปลี่ยนแปลงได้ตามวิวัฒนาการของการต่อสู้ Kaad Chieks ปิดมือและแขนท่อนล่างอย่างสมบูรณ์ ในช่วงเวลานี้ สนามกีฬาถาวรแห่งแรกสำหรับการต่อสู้ถูกสร้างขึ้น หลังจากปี 1925 เท่านั้นที่จำเป็นต้องมีการพัฒนากฎเกณฑ์ที่แม่นยำ หลังจากนี้เท่านั้นพ.ศ. 2488หมวดหมู่น้ำหนัก, รอบ, ถุงมือเพื่อป้องกันมือและเปลือกหอยสำหรับอวัยวะเพศ (ในขั้นต้นทำจากเปลือกไม้ ต่อมาเป็นเปลือกหอยที่ห่อด้วยผ้าและกลายเป็นสิ่งที่ใช้กันในปัจจุบัน) การประชุมย้ายไปที่วงแหวนและถนนและสี่เหลี่ยมถูกทิ้งร้าง

หลังอารีน่าสร้างสนามกีฬา ที่สำคัญที่สุดคือ สนามกีฬาราชดำเนิน (สร้างระหว่างค.ศ. 1941และ 2488 และเปิดตัวเมื่อวันที่ 23 สิงหาคมของปีเดียวกัน) และสนามมวยลุมพินี (สร้างหลังสงครามและเปิดเมื่อวันที่ 8 ธันวาคมของพ.ศ. 2499). แม่ไม้มวยไทยใช้ชื่อมวยไทยในสมัยที่อาณาจักรกลายเป็นหนึ่งเดียวระบอบรัฐธรรมนูญกับสิ่งที่เรียกว่าการปฏิวัติสยาม พ.ศ. 2475ซึ่งเมื่อวันที่ 24 มิถุนายน พ.ศ. 2482 ได้เปลี่ยนชื่อเป็นราชอาณาจักรไทย ("ดินแดนแห่งชายอิสระ") ในช่วงสงครามโลกครั้งที่สองกลับถูกเรียกว่าสยามแล้วกลับกลายเป็นประเทศไทยอีกครั้งอย่างถาวรในวันที่ 11 พฤษภาคมพ.ศ. 2492. หลังจาก .เท่านั้นอายุเจ็ดสิบมวยไทยได้รับการฝึกฝนและเริ่มแพร่หลายในโลกตะวันตก

การจำแนกประเภทของผู้ปฏิบัติงาน

• ไอกัน ประเจิด ขาว
• II กาญจน์ ประจิด เหลือง
• III กานต์ประจีเหลืองขาว
• IV กาญจน์ เขียวขจี
• วีกัน ประจิด เขียวขาว
• วีกัน ประจีด บลู
• VII KAN prajied น้ำเงินขาว
• VIII KAN prajied สีน้ำตาล
• IX KAN แพรจี สีน้ำตาลขาว
• X กัน มงคล แดง
• XI KAN 1st มงคล แดงขาว (ครูฝึกพื้นฐานฝึกหัด)
• XI KAN ระดับ 2 มงคล แดงขาว (ผู้ฝึกสอนขั้นสูง)
• XII KAN ชั้น 1 มงคล แดงเหลือง (ครูพื้นฐาน)
• XII KAN ระดับ 2 มงคล แดงเหลือง (ครูฝึกขั้นสูง)
• XIII KAN ระดับ 1 มังกรแดงและเงิน (ผู้สอนพื้นฐานระดับสูง)
• XIII KAN ระดับ 2 มังกรแดงและเงิน (ผู้สอนขั้นสูง)
• XIV KAN มงคลเงิน (เจ้านาย)
• XV กาญจน์มงคล เงินและปิดทอง (ผู้ช่วยปรมาจารย์)
• เจ้าพระยากาญจน์ มงคลทอง (ปรมาจารย์)
• XVII KAN มงคล ปิดทอง (ปรมาจารย์)
  

สิบแปดกาญจน์ มงคลทอง (ปรมาจารย์)

XIX KAN มงคล ปิดทอง (ปรมาจารย์)